Refrein:
Veer zeen alleney Morotte-Kènjer, veer louge in de gouwe weig.
Veer zeen alleney Marotte-Kènjer, in Zitter zoug ' v'r veur 't eesj 't
laeveslich.
Veer zeen alleney Marotte-Kènjer, in ooze lòtsj dao zout dae richtig gouwe geis.
Doe zuus 't hie, al bès te blèndj, in Zitterd weyt 'nne gouwe wèndj.
Ich ben en blief ei richtig Zittisj Keèndj, doe zuus 't hie, al bès te blèndj.
In Zitterd weyt 'nne gouwe wèndj, ich ben en blief ei richtig Zittisj Kèndj.

D'n tied veur vastelaovend, jao, dan rammelt dich de pens,
dat is zo'n gevuil daste gegarandeiert waal kèns.
Dan druimde veer 't sjnachs al dat 't vastelaovens waas,
veer zeen òs dan al loupe mit 't maske en de naas.
Waorom valle òs sjnachs toch al die sjoone dènger in?
Dat kump òomdat v'r alleney Marotte-Kènjer zeen.

Noe kòm ich auch de letste tied gereegeld in 'n sjtad,
die nootsj zo'n hooge patsj van òs in Zitterd haet gehad.
Die höbbe noe get woo me dao 't leifste euver zjweig,
die lègke al hun kènjer eesj in Zitterd in de weig.
Dus kòmme in die sjtad noe ouch Marotte-Kènjer veur,
zodat ich dao gereegeld ouch dit Zittisj leidje heur?