In 't hertje van 't Pejjerlandj,
liktj 'n plekske, zoa sjarmant.
Ich kôm dao 's zomers, hieël gaer trök,
want ich vônj dao, 't leëste graot gelök.

Refrein:
Jao, op de camping van Marisheem,
höb ich heur veur 't ieës gezeen.
Mien hert stông stil, ich woor verkoch,
ich woor verleefdj en bun det nog.

Wie ich rôndj trok, door hel en hout,
tröf ich dao, dae sjattebout.
En nao 'n tiedje zeen weer getrouwdj,
en gein ougenblik haef ôs det berouwdj.