Refrein:
Zal ik dich 's teage diene kop aan klatse,
wats, wats, wats aan dien oëre flatse.
Det vind ik toch zoë fijn,
zoë krieg ik dich wâl klein.
Zal ik dich 's teage diene kop aan klatse,
Wats, wats, wats aan dien oëre flatse.
En hald ik mich dân keduük.
Dan houwse mich gewoën maar truuk.

Zeg kense ôs Marie, det is mich toch en truuj,
as det met vastenaovend aan d'n boemel geit.
Det kind det kûst zoëvuul, maar Jan, daen erme ziel,
dean barst dan alzeleave van jaloersigheid.
En steit ut beej 'n junske, dan wûrd hea ongerûs,
dan vrûg hea aan Marieke: 'Zeg, hebse dea gekûs?'
Dan zead zien vrouwke: Wat hadse dich gedach,
wetse wat ik teage dea heb gezag!