Wie zoel 't heite, wie zoel 't zien, as 't zoel weite det ik wil zien.
Doeën beej um dao wil ik gaon, verlaote door alles maar ik zal dao staon.
Dich bis det waat veur leefde steit, allang as ik gestorve bin.

We kwame os dichterbeej, dichter, jao hiel dichbeej.
We ginge same door de stad, en idderein zei: die hebbe wat.
We hadde 'n hert det sneller sloog, 'n good geveul det ik met mich droog.

Refrein:
Van de maon aaf velt raegen, raegen op dien gezich.
Van de maon aaf velt raegen, raegen brink mich dichter beej dich.
Van de maon aaf velt raegen, hiel zaag op dien gezich.

Wannier 't leech velt op dich, in de morge, op dien gezich.
As ik dan zeen, dien slaopgezich, kump in mich op ein leefdesgedich.
Un leefdesgedich waat euver slaope geit, slaope langs dich, de zón die d'n daag
euversleit.