Dien mómmegezich, det lachde noa mich, ich wiet det nog hieël good.
Dien lang, sjloek haor, jao, det woor verborge in diene hood.
't Woor bieëstig kauwt die nach, toch kreeg ich 't benauwd die nach.

Refrein:
'Brèng mich, brèng mich nao hoes' zags dich,
van achter dien neuëzel mómmegezich.
'Brèng mich, brèng mich nao hoes' zags dich,
en de zjweit brook oet bie mich.

Jao, tot miene sjpiet zags doe: ' 't Is tied, ich mót noe ech eweg'.
Ich zag: 'Des egaal, ich brèng dich waal, get kauw lóch is neet sjlech'.
Die mómmegezich, dae lach nao mich, went det haste verwach van mich.

Weer ginge op paad, hieël vreug, dus laat, de nach, die kreeg zien kleuër.
Mer ich pollesoat, koos toch die sjtraot, sjtóng veur mien eige deur.
Dien waore gezich, deat lachde nao mich, went det gezich woor de man van mich.