Vandaag ein jaor geleeje, stónd ik op ut station,
te wachte met mien kóffer in de hand.
Ik had ut heej gezeen, ik meus d'r efkes oét,
ik woel neet bliéve kieke aan de kant.
Zoe bin ik heej vertrókke, ging pleite nao ut boételand.

Iers zóch ik ut in Brussel en later in Paries,
en zoe bin ik de waereld door gegaon.
Maar nörges kós ik aarde , nörges waas ik thoés,
en det v'ond ik toch auk weer niks gedaon.
Daorum bin ik truuk, um heej met óch aan de tap te staon.

Refrein:
De letste rónde, ik heb neet gevonde waat ik zóch.
De letste rónde, maar ik heb nog neet genóg.

Ik had heibel met de vrouw, weej hadde dieke stress,
det is de areje det ik ging dae nach.
Maar vanmorge kwaam ik thoés, zoot d'r eine kaerel op de bank,
en det had ik noow auk weer neet verwach.
Och ober zeg noow zelf, wat haet ut laeve mich gebrach ?

Refrein:
De letste rónde, ik heb neet gevónde waat ik zóch.
De letste rónde, maar ik heb nog neet genóg.
Ze gaon weer sloéte, ik mot nao boéte.
Och ober doot mich ein beer, want ik kin nörges ander haer.

Noow laup ik door de stad, op zeuk nao mien gelök.
In iddere straot, kefee en plein, maar nemus zuut mich gaon.
Nemus zuut mich staon, mien hert det is neet van stein.
Noow is idderein nao hoés, en zit ik heej hielemaol allein.