Refrein:
Kom heij, det ich dich kös, nôw kom toch in mien laeve.
Kom heij, det ich dich kös, ich wil dich alles gaeve.
Want ach, doe bis zôe sjoën, doe bis de sjonste vur mich.
Kom heij, det ich dich kös, kös, kös, kom heij, dan kös ich dich.

Kebauter Teun, dae is verliefd op un élfke, jao,
al minstes doezjend jaor.
En det ut maedje noehts un puntmuts dreugt,
det vingt hae gin bezwaor.
Ilke daag sjteit hae beij heur vur de deur,
en dan zingt hae dit vol veur:

Dus as gae oehts in de bös fijn aan de wandel ziet,
en huurt get zacht gezang.
Det is Teun, dae zien liedje vur ut èlfke zingt,
dus bin daoveur neet bang.
En waem wèt, ach missjien lukt ut um,
in ut neij millenniejum.