'Glück auf' miene jòng, dien daag zeen nach: doe wirks es veer gaon sjlaope.
Dao doon veur dich gein vinstre zich op zòn en zoomer aope.
Dien hak is diene kameraod, es die veur 't werk wilt dauge;
De mienlamp is dienen toeverlaot: die kik dich troe in de ouge.

Dien welt is kaole, gruus en sjtein, dao wirks doe wie begraave.
Ich weit wie 's doe, in sjtöb en hits, dich plaoge mòs, en sjlaave.
't Gezich zoo sjwart wie van ene Moor, en 't humme aopgereete.
De rubbekas gekrump en sjtief, dèks veer den tied versjleete.

'Glück auf', veer höbbe leich in hoes, en kaole veur to kaoke.
Oos treine vaaren op en neir, veer kònne de ööves sjtaoke.
De koelman haet Limburg riek gemaak: 't waar neit vergaefs, eur sjweite!
Wardeire mòt ver de mienwirkesj-sjtandj, en 't Landj mòt dank uch weite.