Wie ik ein jungske waas, blie rölsde in 't graas,
hong ik aan moodersrok net wie ein klit.
Ze heel mich aan de hand, geklônke woord daen band,
dae noow nog vas, zoë vas aan 't herte zit.
En Pap dae noom mich mei, nao 't fônkelend kermisgrei,
mien hert det bônsde van 't groët 'Joechee'
't Schoëns veur mich op aerd, op bônt gekleurde paerd,
te dreije op dae moëie canapé.

Refrein:
Dreij, dreij, dreij, dreij maar door.
Klingelinge ging de bel.
Dreij, dreij, dreij maar door.
Dreej-cent-kinder karresel.

Waat later woord daen draum, dae karresel, de staum.
Met serpetines kreegs ste dao kontak.
Maedjes op kopere stang, die waar van groët belang,
't iërste aafspräökske woord zoë gemak.
Verleet ste det palies, dien hert waat van de wies,
kochs enne zoorstaaf, spek en aoliebôl.
En as det köske kwaam, zoë in-gelökkig saam,
det waas d'n toep dan van de kermislol.

Refrein:
Dreij, dreij, dreij, dreij, fuut, fuut, fuut.
Hoors ste dan die fluit zoë schel.
Dreij, dreij, dreij, fuut, fuut, fuut.
Van de staum, de karresel.

En wie ik waas getrouwd, gezinke opgebouwd,
toen trok ik met mien kinder hiël dök mei.
Eur auge straolde klaor, weer woord ein sprookje waor,
met Pap en Mam te zien op kermiswei.
Ze schriewde van plezeer, en efkes dach ik weer,
as zeej rönddreijend reepe 'Hallo Pap'
De staum 't ollegerspel, kreeg stiekum kiepevel,
ik had op heimwee efkes mich betrap.

Refrein:
Dreij, dreij, dreij, dreij, maar door.
Waal veranderd is d'n tiëd.
Dreij, dreij, dreij, maar door
Vruuger-? Och, det is zoë wiëd.

Noow det ik alder bin, 't laeve baeter kin,
en truuk kan kiëke op diek 60 jaor.
Nöw dank ik Slevenhiër, waal hônderddoezend kiër,
want minnig dink is noow veur mich zoë klaor.
Det alles wuurd geleid, de laeveskermis dreijt,
't haet zien doel, al zuut me det söms neet.
Auge en oere aop, gluive guf mich haop,
de grieps de vrolikheid, sliks 't verdreet.

Refrein:
Dreij, dreij, dreij, dreij, maar door.
Klingelinge geit die bel.
Dreij, dreij, dreij, halt dich staond.
Op dae laeveskarresel.

Oet de Revu: 'Waat ennen tiëd'