Refrein:
Kôm d'r beej, kôm d'r beej, kôm d'r beej.
Och jao, 't is toch zoe gezellig heej.
Kôm d'r beej, kôm d'r beej, kôm d'r beej.
D'r is vur dich nag wal en pletske vreej.
En wât deut 't ôs allemaol deug.
Zoevuul ziele, zoevuul vreug.
Want zônder dich heej iërlik waor,
geit toch 't ganse fies ni door.

Beej Tante Drika zien ze met en man of nege,
mâr dao kumse ech mâr zelde ôngelaege.
Dao bisse ôngemerk zoe mennig urke kwiët,
want gezelligheid, dât kent dao gennen tiëd.
En geit de ganse koedeljach dao aan d'n dis,
rup Tante Drika hiël beslis:

Op Gekke Maondig hingk me met de bein has boëte.
Met de resepsie woei me toen de zaal gaon sloëte.
Ik woei nao binne mâr ik kôs d'r ni miër beej,
want dao waas bliëkbaar gaar gen inkel pletske vreej.
Mâr wie 't broedspaar huurde vân daen trammelant,
toen reepe zeej getwië hièl kwant: