Veur de echte Vastelaovesgek, zèng ich dit leidje, zèng ich dit leidje.
Doe höbs mich zojus get sjpas gebrach, mit eine wèngk, dien pekske en dien lach.
Waar ich nog neit, in 'n Vastelaovesbuuj, mer noe door dich, vuil ich mich weier
nuuj.

Refrein (2x) :
Kóm dich èns hiej, dat ich dich peun,
bèn gans verruk, van dien sjtóm teun.
Mit einen dree, eine gekke sjlaag,
jao, zo maaks dich, ech miene daag!

Veur de echte Vastelaovesgek, zèng ich dit leidje, zèng ich dit leidje.
Dien' geis, dae brach mich effe van mien sjtök, waat ein gevuil, me nuimp 't
auch gelök.
Laot dich mer gaon, en och blief toch wieste bès, gluif daste noe, van mich ein
muulke krigs.

Tösjesjtök (shouts) :
Daen einzelgenger, verkleid es kleierhenger,
en kiek dat maedje, 't is mich toch ein plaetje.
Zoa'ne gekke flap, op sjtap mit de narrekap.
Daoveur, daoveur zèng ich noe dit leidje!