Ich zoog um zitte in un kuuetje eîn beej eîn.
Hae kieek hieel dreuvig uut z'n ouge.
Komplieet verwaarloeesj, zônger voor, vêl oever beîn.
Hae dacht de wêrruldj kan neet douge.
Vertrouwdje neemus mieer,
Mer ich haaldje um aan.
Zeen os nog same loupe oppe Limburglaan.
Hae es alles waat ich heb, raak ich um kwiêt dan heb ich niks mieer.

Refrein:
Zeg hejjae joepie soms gezeen.
(waat zejje now esse weg).
Ich bin um kwiêt kan um neet veenge.
(ut es toch êrrug zeg)
hea 's mer hieel klein, hae 's mer hieel mîn.
(woee zooj te noow toch zeen).
Ich wooj det ich um êrgus roond zoog spreenge.

Hea 's weggeloupe, nein det deute ângers noeets.
Kan ut nog altiêd neet begriêpe.
Ineins verdwieene, in ut niks, toês esj noow doeeds.
Dette dur tössenuut kos kniêpe.
Det es mien eige schout,
Ut pörtje woor neet tôw.
Noow es det bieesje weg, och waat mot ich noow.
Hae es alles waat ich heb, raak ich um kwiêt dan heb ich niks mieer.