Refrein:
Dao kumpe haer, det is toch waan, Jodel Lei, mit zien lederhose aan.
Uig dao, hae geit wie einen trein, mit det gejodel en geklats op vot en bein.
Zeg noow zelf det is toch frapant ! Gans de stad druuëg um noow op de hand.
Want de duis vanzelf mit um mei.... jodel Iekker mei mit Jodel Lei.
Jodelei, jodela, jodelei, jodela... jodel Iekker mei mit Jodel Lei.

Lei, dae had maar eine wins as kleinen blaag,
en, toen haolde ziene pap 't veur d'n daag.
Ein echte lederhose, maar dae kwaam wies aan zien kin.
Det kan niks gaeve, zag zien pap, dao greujse nog waal in.

Weit geej wao hae det gejodel noow van haet.
Van Agaath de poetsmedam, zoë wie me zaet.
Die veel ônder 't schroebe, smeis op eure derriér.
En Lei hoort det gejodel door de diekste moore haer.