Refrein:
Jao, det is Venlo, van noow en heej,
en waat gewaes is, det is veurbeej.
Weej meuge röstig same euver vruûger praote,
en as ôs hertje blooit, gerös ein träönke laote.
Maar dit is Venlo, van noow en heej,
en waat gewaes is, det is veurbeej.

Weej make van ôs Venlo zoëgaer ein ald portret,
en vraoge dan: 'Zek, wetste nog van ditte of van det ?'
Weej praote euver Venlo, van wie ut is gewaes,
maar kiëk vandaag ens um dich haer, dan wetste waaste haes.

Ein city-promenade, zoë bezig wie ein bij,
en langs de Maas 'nen Boelevaar en 'hutjes' op de Hei.
Die alde, krômme straote, det is verleejen tiëd.
Maar gluif maar g'rös: daen alde geis, dae waere weej neet kwiët.