Wae geit mit Vastelaovend op de lappe,
schoeën aangepôngeld mit gerei van mich ?
Ik zal 't ôch in eine kièr verklappe,
ik trek mich zelf 't maske van 't gezich.
En velt 't ôch neet in, dan zek ik wae ik bin :

Refrein:
Ik bin van Jansse, det wil ik weite.
En ik bin gruëts det ik zoeê maag heite.
De halve stad, zoeëwat, me g'luif 't bej-nao neet,
die hit héj Jansse, die hit héj Jansse.
In Venlo hebbe we Jansse's béj de vleet !

En biste op d'n bal en vruegs ein bruëdje,
en twiefels efkes, of-ste dich vergits,
dan zaeste, leveke, dich lekker snuëtje,
zek mich en waeste bis en wièste hits.
Dan zaet 't : jông, pak in, dich wits waal wae ik bin.

As ik gestorve bin, dan steit d'r Jansse,
mit golde letters op mièn graaf, wie 't huurt.
Dan zaet d'n doèjegraver: wae waas Jansse ?
Dae naam, dae heb ik toch al mièr gehuurd.
Toen haette zich bedach, want ik had um gezag :