Refrein:
Kòm vat òs bij de hând en blief nie án de kânt
Spring mit òs mit ien ’t roond blief stevig òp de groond
Dén piel en boog van òw dén kan toch âltied nie gespanne staon
Kòm smiet òw bieën ’s ien de lòcht en lót òw dan mar efkes gaon.

Dén worrumáltied mer peze blieft toch nie zitte greze
’t Laeve is toch al zó sòmber kunde daag-’leks laeze
’t Is dan toch nog átied wat ge’r zelf van mákt
kòm spring mit en dânst en zingt doet nie zó bekákt.

Jòngens how ’s òp de kiest en gaef ‘m van ketoen
’t Is wer zó laat
Same make wìj pleziër en zörge vur vertiër
Wij zien paraat

Worrum âltied mer pauze, blieft toch nie zitte geze
’t Laeve is toch al zó sòmber kunde daag’leks laeze
’t Is dan toch nog átied wat ge’r zelf van mákt
kòm spring mit en dânst en zingt doet nie zó bekákt.