Refrein:
Trek mit meej dur 't Roojse lând, smiet òwwe rommel már án de kânt.
Sluut òw már án, weej hosse dur de straote, lót 't már gaon, ge kunt 't toch nie laote.
Griept òwwe kiel of 't geft nie wat, kòm nòw már gaow, want weej gón òp pad.
Ik goj vurròp en gaef d'n ursten dòw, de vastelaovend ien mit Ivenhoe.

Toen ik nog ien de korte bòks liep, woj ik al âltied ridder zien.
Òp 'n wit paerd en mit 'n bleenkend harnas, daor zate die kels toen ien.
Òs mam greep nóld en draod en pap gaaf goeje raod, heej kaocht beej Spek 'n zwaard vuur meej.
Ik vuulde meej zó riek, mit d'n helm van plestiek en was 'r mit d'n òptòcht beej.

Nòw bin ik groeët en ok wat wiezer, ik meug nie âltied ridder zien.
Aacht uur per dág en saoves vur 't kaesje, dat duut 't kiend ien meej soms pien.
Már mit dees dolle daag, bin ik wer efkes blaag, zuuk ik mien âld grej wer òp.
Ik vuul meej wer zó riek, mit d'n helm van plestiek, ik heb vastelaovend ien de kop.