Adam reep : ôch spooi dich schat, ze zien al ônderwaeg.
En zoë te huére vluug zoëwat d'n halven hemel laeg.
En Eva zag: 't is noow zoë bekeke met de was,
De viégeblaedjes ligge al gestreke in de kas,
Zeej krege, och waat leuk, daen aovend hoég bezeuk.

Refrein:
Alle ingelkes die fladdere nao ônder.
Leeven hemel ! Waat ein wônder.
En zeej boemelde door Adams paradiés,
wao zeej binne meugde veur d'n halve priés.
Alle ingelkes die heele bal-sjampaeter,
en 't ganse legioen det goof um gaas (zjiem! zjiem!).
Want zeej vônde 't veurluipig nörges baeter,
zoëlang d'r nog gen Venlo waas.
Nae, zeej vônde 't veurluipig nörges baeter,
zoëlang d'r nog gen Venlo waas.

Adam dach: ik bin gespand, wie det vanaovend geit.
't legioen det waas geland, met duuvels hard leweit.
't Waas ônderwaeg nog door de barrière haer gegaon,
en in d'n Haof dao ware alle paere nao de maon.
Hae zag: det mak niks oét, dan aete weej maar kroét.

Nao 'nen telder riéstepap, had eerder gooie zin.
En met ein sluukske droévesap kwaam d'r de stumming in.
De ingelkes die fladderde wie veugelkes doorein,
en Gabriël dae speulde op de vleugel 't refrein.
En Eva zag: och kôm, ik pak de dieke trôm.