Refrein:
As ik oos tôpke mar zie,
ut tôpke van den taore.
Dan bin ik toch zo blie Marie,
dat ik hier bin gebaore.
Dan bin ik toch zo blie Marie,
dat ik hier bin gebaore.

Wanniër ik zoë dur oos durpke fiets,
zie ik Smits Jo en ok Lies Dietz.
Ik mis dat gruun dat niemèr is,
wel huur ik zachtjes nog de mis ok hermkes Cris.

Ok `s merges zien al hiël vroeg ien touw,
de krantejong en krantevrouw.
Funske ok al ien de wèr,
vur oos lief hiër en ok Piërre.

As ik dan nou dur oos durpke goij,
viend ik dat lang niemèr zo moij.
Hang wat bloembèk an de muur,
Buüm zien beej broer toch ok nie duur, misschien te huur.

Op mien gemak goij ik dur de straot,
dans dan gezellig ien de maot.
Toën zien deuntje uut de toet,
wat is dat moi, wat is dat goed. Wat enne moed.

Al droëmend waor ik zo veul van hald,
wèr ik wat razelig en kald.
Kerhof pad dèn niemèr is,
de kruusweg den ik hiël erg mis. De bèk mit vis.

Nao lang van huus en veul vreeje daag,
dan bin ik bliej as enne blaag.
Mit de zusters mik van Guus,
den eigen fiets mien eigen huus. Ik bin wer Thuus.