Refrein:
Lusjter lieve sjat, ik kóm wa latter!
Mèèrge vruug dan maak ik ut wér goe.
Ik wit géj dinkt die wért allieën mér zatter;
mer snoevelke dòr kan ik niks èn doeë.
want min sjoeën die zin kepót en ók de deur zit hier op slót,
het leeste reundje wért bestéélt,
dè hébbe ze méj ók nie vertéélt!
nee, nee, nee!
Lusjter lieve sjat, ik kóm wa latter!
Mèèrge vruug dan zal ik dur wér zin.
Zie ik die klok dòr èn de muur, min
hart ram övverstuur,
Wért ut wér làtter as ik daacht,
dè ha ik toch zèèluf ók nie verwaacht.
Die klok dòr èn de muur,
min hart ram övverstuur,
Wért ut wér latter as ik daacht,
dè ha ik toch zèèluf ók nie verwaacht.

Couplet:
Mi de vastelaovesnaacht, waar ik wér óp de jats.
In min stamkefeeke, wért wa afgekwatsjt.
Van al die sjééle waazel, die zéjver èn de tap
bén ik d’n drao wér kwitj, totaal wér van de wap.
Wil ik dan éjndeluk gao, de maon sjéént al vòlóp,
bél ik ur dan vur alle zekerhéjd, mér éfkes óp.

Smèèrges vruug dòr is wà loos, dòr is wa èn de hand:
kartjes haale vur ut bal, ópzéj!... gò èn de kant.
Zie ik die rééj mi mense, wit ik wér wà ik bén:
al hèl min ganze lééve, stao ik al ááchter èn.
Di gè wal éfkes duure, die rééj die hèèlt nie óp;
bél ik ur dan vur alle zekerhéjd mér éfkes óp