D´n ganse daag, dan môt ik aan um dinke,
ik heb gewoën niks anders in de kop.
Ik kan neet aete en ik kan neet drinke,
en aan ´t ind, jao, dan bel ik op.

Refrein:
As ik Isabella bel, dan luuje alle klokke.
dreie de wiézers ônwies in ´t rond.
´k Had um toch zoë gaer door de lien getrôkke,
want ik meugde lieje, det ´t veur mich stônd.
As ik Isabella bel, dan bin ik in de wolke,
umdet gaar niks anders telt, as ik Isabella bel.
Elken tel dae ik bel, wuurt dan oétgemolke,
zoëlang mich Isabelle aan ´t lienke helt.

De ganse nach, dan lig ik maar te freie,
kôm neet in sloap, zoë hielemaol allein.
Lig in mien bed te dinke aan ôs beie,
en staon ik op, dan bel ik um metein.

Dan is ´t tiéd um Isabel te belle.
Ik griep d´n häöre, zöe gauw mich neemus zuút.
Die leeve stum ... die mich dan geit vertelle:
'D´n tiéd is zeve oor en ein minuut'.