We zoote same nog op schoël,
toen al wis ik waat ik woël.
Maar de zoogs mich nog neet staon,
en ik dreijde um dich haer.
Want ik zoog dich toch zoë gaer,
och, waat heb ik neet gedaon.
Toen se vroogs waat ik toch môs,
waas ik bliëj det ik zegge kôs:

Refrein:
As ik dich zeen, dink ik altiëd, och waat bis dich moeij !
Met dien zaagte stum, praotste mich dök um.
In dien auge blink ein leech det fônkelt as ein ster.
Jaore zek ik dich: 'Kind waat hald ik vuël van dich!'

En auk al zeen ik dich nôw dök,
de bliefs in alles mien gelök.
Zelfs al hebbe weej sôms keet,
det is altiëd zoë veurbeej,
en 't eindig met gevreej.
Hoe hard det waal ens toe kin gaon.
De sleis dien erm dan um mich haer,
en zaes, ik huur die wäörd zoë gaer.