Wae geit mit Vastelaovend op de lappe,
schoeën aangepôngeld mit gerei van mich ?
Ik zal 't och in eine kièr verklappe,
Ik trek mich zelf 't maske van 't gezich.
En velt 't och neet in, dan zek ik wae ik bin:

Refrein:
Ik bin van Jansse, det wil ik weite,
Ik bin zoë gruëts, det ik zoë maag heite.
De halve stad zoëwat, me gluif 't bij-nao neet,
Die hit heej Jansse, die hit heej Jansse,
Want heej in Venlo hebbe we Jansse's beej de vleet.

En biste op d'n bal en vruegs ein bruëdje,
en twiefels efkes, of-ste dich vergits.
Dan zaeste, leveke, dich lekker snuëtje,
zek mich ens waeste bis en wièste hits.
Dan zaet 't: jông pak in, dich wits waal wae ik bin.

As ik gestorve bin, dan steit d'r Jansse,
mit golde letters op miën graaf, wie 't huurt.
Dan zaet d'n doèjegraver: wae waas Jansse ?
Dae naam, dae heb ik toch al mièr gehuurd.
Toen haette zich bedach, want ik had um gezag: