Ik laup mei 's nachs door 't laeve,
en dink nog truuk aan die snoét.
Jao, mien gezich kôm ik taege,
zoë zwabber ik mich dan veuroét.
Ik hoof op mich neet te lette,
maar waas 't aevel neet zat.
Nao hoés toe jông, en dan wette,
de hes al vuéls te vuél gehad.

Refrein:
Ik weit neet wae of wao ik waas,
en waas ik dae, wie kwaam ik heej.
Waat is gewaes det kin neet miér,
en waat ik deej det is veurbeej.
Ik kôs mich zelf neet miér verstaon,
en vroeg mich af wat noe gedaon.
Want ik woel weite wetse wie det zoot,
ik bin mich kwiét maar neet veurgood.

Ik hang mich schael te vervaele,
det kump van al det gejaag.
Let op, want ik kin mich kwaele,
ik zeuk nao gister en vandaag.
Det kwaam bin effe gebleve,
Zoë scheif net baove die bar,
Stônd 'morge gratis' geschreve,
dan raakse toch waal in de war.

Noow hald ik mich van de late,
en gaon zoë lang 't nog geit.
Vannach had ik in de gate,
waorum vandaag neet miér besteit.
Ik schrôk mich rot en woort tamer,
ging röstig haer en weer truuk.
Want gister trof mich daen hamer,
en morge bin ik gans keduuk.