Refrein:
Iech spring oet e vleegmesjien, allein mer um diech te zien.
Wel diech alles geve, um same te leve.
Es iech nao de wolke loer, daan huur iech 't ingelekoer.
Iech haw zoe vaan diech, bis diech noe vaan miech.

En mooste wel ins weid vaan hoes,
daan blieve veer verboonde.
Allein blijf iech neet zitte thoes,
iech hob get drop gevoonde.
E vleegmesjien bringk miech nao diech,
en boeste bis spring iech umlieg.

Al weure eus haore gries vaan kleur,
bijein zien veer al jaore.
En ouch bij Petrus aon de deur,
wel iech nog ins verklaore:
Iech haw nog altied vaol vaan diech,
veer springe noe same umlieg.