'ch Höb mien ouge geslote en iech dink weer aon diech.
Meh iech moot diech vergete want de hels neet van miech.
d'Bis neet bei miech gebleve, leefde kôs tiech neet geve.
'ch Moot allein door 't leve, väöl gelök doort mer eve.

'ch Höb mien auge geslote en iech bin zoe ellein.
't Zal neet anders mie kinne 'ch moot verdrage die pien.
Toch had iech miejer leefde vaan diech verwach.
Zègk miech ins höbs, diech noets mie aon miech gedach ?
Diech moos weite tot iech altied op diech wach, kom beij miech vannach.

Diech bleifs in mien gedachte, ee'dren daag weer op nuij.
Iech kom gaar neet mie boete, bin besjeemp veur de luij.
"ech wel 'n eeder vertèlle wat iech gere zow wèlle.
Wat veer same beleefde en nog smach nao dien leefde.