Iech bin allein, weet miech geine raod,
iech loup te zeuke, in edere kaffee, eder straot.
Wat moet iech doen, boe mót iech nao touw,
want d'r is ein dink, wat iech diech toch zègke wouw.
Zouw dit noe leefde zien, is 't ech of is 't schien.
Stijg nao de kop, wie un fles hielen dure wien.

Refrein:
Laot miech noe neet langer wachte.
Iech bin zoe gek op diech.

Wat mót iech doen, um miech is 't stèl.
Toch is d'r get, wat iech diech gere zègke wèl.
Wat mót iech doen, iech veul miech zoe rot.
En d'r is ein dink, wat iech diech nog zègke mót.
Iech weet 't ouch neet mie, weurt 't get met us twie.
Diech blijfs zoe kaajt wie veers gevalle snie.

Refrein:
Laot miech noe neet langer wachte.
Iech bin zoe gek op diech.
Diech bis dèks in mien gedachte.
Iech bin zoe gek op diech.

Iech bin allein, bin d'n oetweeg kwiet.
Dit mót gedoon zien, want dit geit miech toch te wiet.
't Is veur miech, e gans nuij geveul.
Tot noe touw waor iech miestal, toch wel erg keul.
't Kaom gans onverwach, wie unnen deef um middernach.
Wat mót iech noe, bin oet mien doen, ierlik gezag.