Zoeëlang iech leëf, ja al die tsiet, dat jeveul weëd iech nit kwiet
Kirchroa, Kirchroa
Al van aaf mienne ieëtsjte tsank, 't jeet miech boave d'r versjtank
Kirchroa, Kirchroa
Mer de moezziek hingernoa, sjpring iech óp de moas, en iech weëd dan ja nit muit
Noa d'r letste sjlajer bejin iech dan jeweun óp-nui

Refrein:
En iech zal hei noeëts voet joa, ja kans doe dat versjtoa, iech bin va Kirchroa
Naks jeboare, en doch jans riech, ja zoeë veul iech miech
Iech han hei jód jelierd, wie me 't leëve viert, iech bin va Kirchroa

Ach wen 't uvveral zoeë wuur, al die moezziek en die kluur, wie i Kirchroa
Jidderinne óp dis eëd vöng 't leëve leëvensweëd, wie i Kirchroa
Jidder miensj, ja dat is woar, hat 't waal ins sjwoar, mer noa reën sjiengt werm de zon
En de welt, ja dat is jewis, zal i Kirchroa doch noeëts ónger jon

Va kings af aa, 't zits miech in 't blód
Iech kan nuus dra doeë, bin noen eemoal zoeë,
den iech han 't hei doch jód