Refrein:
Iech bin knatsjverleef, mer neet op diech.
Al höbste sjoen blouw ouge en dee lach op die geziech.
De maags 't bes wel wete,
binne vief menute bin iech diech vergete.
Iech bin knatsjverleef, mer neet op diech.
Dat zègk iech ouch nog rech in die geziech.
De bis hiel leef en ouch nog sjoen,
mehr jeh, de bis miech te gewoen.

Toen iech diech lierde kinne waor iech metein verkoch.
Diech hads 't sjoenste snuutske, dao hong get in de loch.
Iech stèlde toen astrant die vraog aon diech.
Heels neet vaan vastelaovend, dus ouch neet vaan miech.