Mien kinnese, die zien noe haos allemaol getroujd,
en höbbe, wie ze zègke, hun neske al geboujd.
De ein heet unne lieleke, de ander heet e stök.
Daan deenk iech bei m'n eige: och, wat höbste väöl gelök.

Lès waor iech op e feeske, daor woort 't miech te boont.
'ch Had teväöl gedroonke en veel haos op de groond.
Mèh dat kòs miech niks sjele, iech wouw nog neet naor bèd.
En toen bin iech goon zinge, en ederein, dee zoong mèt.

Iech gaon dèks naor Majorca en ligk dao op 't strand,
en loer dao nao de mansluij, ze zien zoe sjoen verbrand.
Daan dink iech beij mien eige: wat höbste 't toch good.
Die kerels kinste kriege, meh iech stap neet in dee boot.

Refrein:
Iech bin gelökkig, want iech bin vrijgezel,
want iech bin vrijgezel en dat is wat iech wèl.
Iech gaon neet trouwe, nein, trouwe gaon iech neet,
al kin iech mansluij kriege bei de vleet.
Iech bin gelökkig, want iech bin vrijgezel,
want iech bin vrijgezel en dat is wat iech wèl.
'ch Deenk neet aon trouwe, iech höb nog al de tied.
Mien vrijheid, die wél iech nog lang neet kwiet.