Noen los miech diech ins duie,
doe kries ee mülsje óp d´r mónk.
Och wat herlieg is dat vreie,
en ´t pütsje is jezónk.
En dan wil iech diech nog zage,
wie jeer iech diech wal han.
Vier hure bijenee, iech bin ja dienne man.

Al mit ee joar of veer wós iech besjeed,
tusje jong en meëdje jieëft ´t óngersjeed.
Ee meëdsje oes jen sjtroas loos ´t miech zieë,
wat iech hauw dat het nit hauw en nog vöal mieë.
Mar als jong va achtsing woar iech tsemlieg blüe,
en doe nooms miech ainfach mit doa in ´t sjtrüe.
Och wie sjun dat woar, dat hauw iech nit verwaad,
en doa han iech vuur de ieësjte moal jezaad.

En noen wees iech al zoeëvöal joar besjeed,
wie dat tusje tswai lü zoeë al jeet.
En iech vräu miech jiddes moal wen iech diech zien,
den iech wees jenauw wat iech van diech krien.