Un broor van mien zöster
dae vri-jt met un schoeëljuffrouw
ze stieët op un fotoo
bi-j os thoeës oppe schouw
Lést zoog ich ze saame
ut waas vör de ieërste kieër
ze kos mich van vreuger
mer det weit ich neet mieër

Ich vraog mich now aaf
woeë des tich mich van kins
en zégk mich us gauw
wurdj mien broor diene mins
(en bésse getrouwdj)
(hebse auch unne mins?)
ich kan niks onthaoje
det mot ich nog lieëre
ich gaon now fleenk prakkezieëre

Refrein:
Weem es det toch vraog ich mich aaf
Ich vraog mich aaf es det soms jààààà
Ich weit ut, ich weit ut
ich weit ut neet zieëker mieër
dao keumptj ut, dao keumptj ut
dao keumptj ut waal op nieër.

Ich stong wat te kalle
jao det es toch hieël gein schang
dao guftj mich un maegdje
un muulke op mieën wang
ze zieët jong wi-j esj nog
of ki-jjae mich soms neet mieër
ich deenk toch weem es det
det heb ich eed're kieër.