Refrein:
Ich veul 't van bènne, mien hart zungk alwéér,
ich mót eerlik bekènne, 't danst op en neer.
Onaafgebraoke, wie 'n roaje draod,
lups doe door mien laeve, zèts de toon, sjleis de maot.

Es ich ènne daag neet biej dich bèn gewaes,
veul ich mich belabberd, gaef bienao de geis.
In mien hart, hiej van bènne, van sjmörges pès sjnachs,
zits-tich, hiej-biej dich, bèn-ich groatgebrach.

Gelaen-Gelaen, doe höbs 't ummer al gehad.
Dat veul ich van bènne, mien Waereldsjtad.
Gelaen-Gelaen, doe höbs 't ummer al gehad.
Ich blief van dich zènge, mien Waereldsjtad.

Doe en ich, veer heure biejein.
Maak tich gein zörg, veer gaon noojts oeterein.
Wat auch gebeurt, doe en ich hauwte paol.
Allebei eigewies, mit ènne veurkop van sjtaol.