De zon di-j schieëntj en ut es heit, gaon nao ut strand tów.
Met zonnebrânt en waater in mien tas.
En as ich dao kom, ligtj de helluft al te zonne,
de ânger helluft, di-j zitj op ut terras.
Ich sloet mich aan en bestel mich wat te drînke.
Vae kalle en vae maake os neet drök.
Mer doeër det zoeëpe vergaet ich mich weer in te smieëre,
en 'saovus hânge de velle op miene rök.

Refrein:
Ich verbör mer, verbör mer, verbör mer.
Ich weit det ich d'r op mot telle.
As ich es un bitje broên bin,
begin ich drek te vervelle.

Vae ligge weer es aan de Iêzere Mân.
Gein vröllie en det vîng ich toch wul zundj.
En ich begin drek met dae zonnebrânt te smieëre.
Ich veul ut al, ut es mich neet gegundj.
Want op dae rök, dao kân ich neet beej kaome.
Vraog di-j manne, ki-jjae det efkes doon.
Gae zeetj wul gek, zieët d'r eine, 'ch bin gein mietje.
Ich waer weer roeët van mien schoûwers tot mien schoon.

Ich bin ut meug, ich wil neet mieër verbörre.
dus inne zon haoj ich mien tiesjurt aan.
Mer wi-j ich sôndes unne wedstrieëd mos gaon spuuële,
toen ginge in de zon mien bein d'r aan.
En beej ut douche, dao stóng ich zônger klei-jer.
Ich woor verbörtj op mien bein tot aan mien schoon.
En tot mien înkels haaj ich nog un hieël wit kluuërke.
Ze reepe drek: gae motj eur zök uut doon.