Wi-j ich klein woor ging ich nao un wichterfieësje.
Ich woor pas zieëve en droôg un korte bóks.
Mien kedoow, det woor un foto met un liêsje.
Het kozje weinig en gae kreegtj toen nog gein Rocks.
Mer ein dînk op zoeën fieëst es waat ich haat:
di-j moôders met d'n aanling-limmenaat !

Refrein:
Ich heb verschrikkelik völ dorst, mer 'ch drînk geine ranja.
'ch Aet boeëteramme met un korst, mer 'ch drînk geine ranja.
Maaktj desnoeëds spruûtjes vör mich klaor, mer 'ch drînk geine ranja.
'ch Lös leêver appelemoos met haor, mer ranja drînk ich neet.

Nôw bekiektj mer es di-j schoeëlreisjes van vreuger,
nao Animali of nao d'n Lichtenbêrg.
As ich dao weer aan mot dînke, waer ich meuger.
Gae mosj 'ne zaddook oppe kop, det vóng ich êrreg !
Gae pakdje uut eur badtas oppe bânk:
'ne kertonne dri-jhook vol met lauwe-n drânk.

Wi-j ich achtieën woor, toen ging ich hieël völ stappe.
Mien kammeräöj en ich, vae zoôpen hieël wat aaf.
Auch in echt Trappistenbeer koste vae happe,
en unne Jegermaajster droonke vae hieël braaf.
Mer woort ut os dan soms net iets te völ,
besteldje vae nog vlot un fleenke pöl.