Iech laog laank oet te druime in mien bed,
en in deen druim noum iech diech met.
en Petrus leet us binne goon.
Daor waor un bal en Gabriël zach: opgelet.
Dans geer gerus met us, met us d'n hiemeltango met.

Refrein:
Iech dans met diech in d'n hiemel unne tango,
euver de wollekskes, met doezend ingelkes, op en neer.
Dien gans geziech straolt zoe hiemels beij deen tango,
es iech daan fluister zach: ich zeen diech toch zoe geer.
Door zilvere zaole zweeve veer, wie 'n vleegmesjien,
noe veer einmaol same in d'n zevende hiemel zien.
Iech dans met diech in d'n hiemel unne tango.
Ach, leeve hiemel toch, wat zow dat heerlik zien.

Bertus speulde hiel sjoen saxefoon,
en Jozef sloog de solofoon,
toen dee zaot neeve Petrus z'n cornet,
't orginet aon 't bunnet.
En St. Servaos, dee sloog de roffel op zien trom,
en St. Cecilia, die zong toen bommelebom.