't Is mienen heimat vlak aan de Maas woë ich dich noew van gaon zènge.
Want het is altied het sjoënste gewaes, wat mich het laeve kòs bringe.
Wiej einen druim, zeen ich dae sjtruim doër mien Limburg drieve,
en mèt plezeer zèng ich dan weer, 't is hiej zoë sjoën te verblieve.

Refrein:
Heur ich de Maas weer roesje, wil ich mèt neeme toesje,
veul ich mich wiej in het aardsparadies, det kan ich neet misse, veur gaar geine pries.
Heur ich de Maas weer roesje, wil ich mèt neeme toesje,
zèng ich tevreeje, det zit mich in't blood, aan de Maas, dao is het good.

Ich höb in mien laeve veul reize gemaakt, dèkker nao prachtige sjtreke.
En biej de wiejn mich dao hiël good vermaakt, auch het natuursjoën bekieke.
Al kòs mich de Rien mèt ziene wiejn nog zoë good bevalle,
toch woër ich weer bliej es ich bie tiej van heivers goën heurde kalle.

Ich hoëp det ich noëts mie hiej weg hoof te gaon, woë ins miejn weeg haet gesjtange.
Sjoën is miejn Limburg vlak aan de Maas, daohaer geit hiël mien verlange.
Al geit het mich good, al geit het mich sjlech, hiej wil ich altied blieve.
Gaef mich de Maas en ziejn canada's, den kònt gier van mich alles kriege.