Oeës pap en mam, di-j lieërdje mich as menke van 'n jaor met völ respekt,
vör Wieërt en z'n kultuur, de ieërste wuuërdjes uut 't Wieërter dialekt.
Det woor neet eigenaardig, neet apaart, want hieël de buurt di-j kaldje plat.
'Det Hollands' zag oeës vader, lieërdje straks op schoeël van eiges waal, d'es zat.

Ich grujdje op, woeërt aojer, ging nao schoeël, daonao studieëre, aan 't wêrrek.
Waat ieërst vanzellefspraekendj woor, det raakdje uut de moeëde, 't es toch stêrrek.
't Wieërter dialekt, det blieëf, mer toch, 't Hollands woeërd gepropagieërdj,
en Wieërter wichter woeërt, in plaats van plat, dus mer 't Nederlands gelieërdj.

Refrein:
Woeërum, vraog ich mich aaf, kaltj 'ne Rogstaeker gein plat mieër met ziên wecht ?
Ginnerasies vuuër os woordj normaal en noow, noow es det slecht.
Gebroêktj verstând.
Kaltj mer lekker dialekt tieëge eur wichter, trektj 'm aan, dae Wieërter bând.

' 't Is beter voor 't wecht', zieët 'ne slumme, 'want met Weerts keumptie niet ver'.
Ich huuër oeës pap nog zegke 'Och dae sloeber es e bitje inne wer'.
Kaldj zellef hoeëgst belabberdj ABN en de's 'n vuuërbieëldj vör ziên wecht.
Zoeë keumtjer van det menke in di-j groeëte maatschappi-j toch niks terecht.

Oeës pap, dae ruuëldje noow 'n jaor gelieëje hieël opeins hieël eigewiês,
ziên plaetske oppe werreldjbôl mer in, vör ein in 't Hieëmels Paradiês.
Vör 't ieërst waer ich noow vader en ich mis oeës pap nog al te dek en zat.
Mer ein dînk det beloeëf ich 'm: dae kleine van oeës vrouw en mich kaltj plat.