Ik bin beej ennen helderzeende gewaes, dae vroog: 'Waat zien de klachte?'
Ik zag: 'De kriegs ein tiëntje aste mich zaes waat mich nog steit te wachte.'
Hae keek in ennen telder vol koffiedraos en zag: 'Ik zeen 't al.
Ik geluif, ik krieg dich door, dao heb ik 't haos, maar waat ein gek geval!'.

Refrein:
Haej haej ! Hao hao ! Waat zeen ik dao ? Waat zeen ik dao ?
Haej haej ! Hao hao ! Waat zeen ik now weer dao ?
Dich wets des dich neet stout maags zien, of bin ik zelf weer fout meschien ?
Haej haej ! Hao hao ! Waat zeen ik now weer dao ?

Ik ging met miene leefste mei nao d'n bal, dao bin ik um verlaore.
Ik kösde emus anders veur noëdgeval, det is mich wat gewaore !
Dao zoog ik enne vraemde mit miene schat, det ging mich toch te wied.
En wie die twië zich kösde, kreeg ik haos wat en schriëfde, wit van nied.

Wanniër de kastelein 'Waat drinkste?' mich vroog, dan waas ik waal genaege.
Maar wie ik op 't lets mien beerviltje zoog, toen veel 't mich toch taege.
Ik dach veur zoëveul stripkes heb ik gen geld, maar och, ik ermen bluts,
want wie ik zeve kiër op nie had geteld, toen reep ik gans verduts: