Jao, had iech mer zoe'n vrow,
zoe'n sjoen vrow wiestiech.
D'n haore, sjoen blond en dee roeje moond.
Ieh zow vaan diech hawwe tot deep oonder de groond.
Iech haw vaan dee lach op die geziech,
en ouch zoe wieste kieks nao miech.
Iech gaon toch perbere um diech te versere,
es iech zoe vruike höb wiestiech.