Golde vaere, in 't duuster op straot.
Ik dach, ik bin gek as ik die ligge laot.

Ik rapde ze op, toen veulde ik wind,
en baove mich flitsde ein langk bliksemlint.

En 't veel oét de lôch en 't dreijde um mich haer.
Mak mich gek met zien vleugels van gold en zilver.

En 't dreijt en 't dreijt en 't dreijde maar rônd, Goddelijk blônd.
Aoh 't dreijt en 't dreijt en 't dreijde maar rônd, 'k had 't schoem op de mônd.

Lanksaam bekômme van de schrik, van de ings,
euvertuugde 't mich desse van gold bis asse blinks.

Ik trok 'm nao hoés toe, 't vloog achter mich aan,
en sinds dae nach luút 't mich in de waan.

Det 't veel oét de lôch,
en um mich haer haet gedreijd.
En det 't ech auk van gold gemak is.
En dus dreij, dreij, dreij um mich haer.
Ik veul 't zoë gaer.
Desse dreijs, en maar dreijs, en maar dreijs um mich haer.
Ik veul 't zoë gaer.