Refrein:
Gaef ‘t door! Gaef ‘t door! Dat vastelaovesvuur,
probeer ‘t in de harte te ontsjtaeke.
Gaef 't door! Gaef 't door! Dat sjtök van ós cultuur
maog in ‘n miensjelaeve neet ontbraeke.
Al is 't mer een waakvlam, die flakkert in de wind.
't Kleinste vlemke twinkelt in de ouge van 'n kind.
Gaef 't door! Gaef 't door! Dat vastelaovesvuur,
zal brenne eder jaor veur 'n paar waeke.

Couplet:
Vader vastelaovend dae sjteit op en hef de vinger,
en alle ouge zin op häöm gerich
Hae zaet taege zien naogesjlach: 'noe loester effe kinger,
hie kump de lètste wieze raod van mich:
De vastelaovend geit ós aan de prie,
dus pak die heisj op en noe loester hie.'
 
Wie ‘n loupend vuurke geit ‘t noe door de provincie,
wat vader vastelaovend haet gezag.
De vonk sjleit euver op de allerjongste generatie,
nog sineller en nog forsjer es verwach.
En ederein dae dreug zien sjteintje bie,
want vastelaovend geit ós aan de prie.

Brök:
En vader vastelaovend verheug zich op die daag,
zien boodsjap is begrepe, zien missie is gesjlaage
Dat estafettesjtekske dat geit van hand tot hand,
van vastelaovesgekske... nao gekske... nao gekske,
in 't Limburgs land.