Refrein:
D'es ôs welske, Flujas-welske, det kin iddere Venlonaer.
Wie det schroévelt, lekker knoévelt, ein twié dreej, dao gaon we haer.
D'es ôs welske, Flujas-welske, kièk ens good wie of der geit.
Einmaol links um, einmaol rechs um, wuért de stad weer rôndgedreijd.

Ein welske en ein blie gemood, dat brink ôs doén beejein.
Zôn Venloos welske duit mich good, zoë blief ik op de bein.
Auk um mich haer, det zeen ik gaer, doon alle minse mei.
Verleef van heej wies Kaevelaer, vindt idder zienen dreij.

Ein pöl van efkes twintig jaor, van hiéle gooien doon,
kôs oét de veut d'es iérlik waor, stônd stevig in de schoon.
Op einen vastelaovers-bal, dao ging 't wie zoë dök.
Det welske oét d'n hoonderstal, det brach ôs twié gelök.