Het was op de eerste dag waarop Marc Rutte de eerste maatregelen aankondigde in verband met de Covid19-uitbraak. 

Een vreemde tijd kondigde zich aan waarin weinig contact met andere mensen mogelijk was. Wc-papier raakte uitverkocht, persconferenties waren er bij de vleet, de economie ging op z’n gat, net als zo goed als alle internationale luchtverkeer. Luchten waren sinds decennia weer strakblauw.

Het meest confronterend was het gegeven dat ik mijn 98-jarige moeder die in Zorgcentrum Pius in Hoensbroek woont, niet meer mocht ontmoeten. Dat wil zeggen: er was geen lijflijk contact mogelijk, slechts een oppervlakkig gesprek en….onze handen aan weerszijden van het glas van de deur van haar kamer.

De tekst vind je hier

Tegelijkertijd was daar het voortreffelijke voorjaar. De zon scheen volop, vogels floten als nooit tevoren (of waren ze nu te horen vanwege het gebrek aan vliegtuig- en ander verkeer?) en overal was het frisgroen van planten en bomen zichtbaar. Natuurlijk alleen als je ging wandelen. En dat deed ik met mijn vrouw volop. 

Tijdens een van die wandelingen stond ik midden op een wandelpad tussen Retersbeek en Weustenrade. Kaarsrecht, rechts dorre akkers, links frisgroen gras. Daarboven een strakblauwe lucht. Dát was de grote inspiratiebron voor de tekst die letterlijk genomen kan worden, maar zeker ook een metafoor is voor de tijd waarin we leven.

Vanaf mijn eerste composities en leerfases van het productieproces probeer ik ‘andere' limburgstalige muziek te maken. Ongevraagd wordt wel eens gewezen naar invloeden van Pink Floyd, ikzelf herken die invloed niet als zodanig.

De muziek en tekst (ik wilde koste wat kost het woord ‘virus’ of ‘Corona’ vermijden en slechts mijn persoonlijke gedachten bij deze periode uiten), schreef en speelde ik zelf en ik nam ook de hele ‘no-budget-thuisstudioproductie’ voor mijn rekening. Een bijzondere rol was weggelegd voor neef Michael Pitt die ik vroeg de gitaarpartij te spelen, waarbij ik hem vriendlijk verzocht om zijn rock/blues-stijl even te vergeten en zich vooral ín te houden. Een gouden greep die het stuk meer dynamiek bezorgde.