Refrein:
Es de zon sjeint in 't Heuvelland,
daan goon al dien zörreg aon de kant,
veul iech miech zoe vrolik en zoe blijj,
wie 'e juweel blink eder vakwerrek boerderijj.
Es de zon sjeint in 't Heuvelland,
daan goon alle zörreg aon de kant.

Velde, heuvels, dale wie in 'n gediech,
dit is de allersjoenste plek veur miech.
Iech bin blijj dat iech hijj gebore bin.
Hijj eweg goon heet gaar geine zin.

Euver de velde klink meziek vaan 'n fanfare,
in de dörrepskroeg tingelt 'n gitaar.
Blumkes bleuje langs edere holle weeg,
en aon de horizon de tores vaan Mestreech.