Es de nach verdwijnt

Artiest: 
Frans Theunisz
Plaats: 
Maastricht

Iech weat neet mie wat iech doan.
Boe mot dat met miech opoan?
Soms loap iech get te druime,
loor oore noar de moan.

Zwerf altied door de nach,
op zeuk noa diene lach.
Wat miech is euverkoome,
dat had iech noets verwach.

Refrein:
Es de nach verdwijnt,
en de zon weer schijnt,
bin iech zoe verleef,
op mienen hartendeef.
Ooch al beste hiel wiet weg vaan miech,
meh m`n hart steat ope veur diech.

Dee glimlach vaan diech allein,
dee helt miech wel op de bein.
Zoe sjoen met dien blauw ooge,
zoe ister ooch mer ein.

Toen vroogs diech miech veur deen dans.
Iech veulde, dit is de kans.
't mos ter mer vaan komme,
iech zweefde gans in trans.

Diech kins op miech vertrouwe,
dat zegk iech tege diech.
Mien hart blijf altied vaan diech.