Refrein:
En zekske Tienderse grond,
waor ens mien wiegje staond.
Dat heb ik altied beej de hand,
as ik goij verlaote mien Tienrderse land.
Heej is gekleurd maar ok wat vaal,
weej zegge ien os eige taal.
Kom is kieke naor mien land,
dat zekske eige Tienderse zand.

Hier viende beej os nog bos en hei,
hier lit nog ennen echte kei.
En loëpe kiender hand ien hand,
mit naks vuut al ien den zand.
De knientjes dabbe daor en hol,
en anders um dat duud wel de mol.
We hebbe veul plezier,
ien ut kleine drörpke hier.

Al gaon we nog ver van huus,
nie ien de vremde bin ik thuus.
Dan heb ik nog dat zekske zand,
en vuul dan zoë mien vaderland.
Mit korte boks en wandel schoen,
wil ik ut nog wel efkes doen.
Toch is der hiël wat vertier,
ien ut kleine dörpke hier.