Refrein:
En laeve lang met dich allein, dât is wât ik mich wins.
En laeve lang met dich allein, met zônne leuke mins.
En laeve lang met dich allein, jao, dât liek mich toch zoë fein.
En knoevels dich mich vân de zök, nôw, dân bars ik vân geluk.

Tusse allemaol die minse, jao, dao zoog ik dich staon.
Dich kwaams nao mich toe en vroogs toen: 'Zulle weej danse gaon?'.
Ut orkes, dât spulde en welske, dich nooms mich mei nao de vloer.
Weej dreijde in ut rônd en ik dôch: 'As dât bestônd...'

Dao is ut ni beej gebleve, want ik dôch: 'As ik ut waog,
dât ik zônne leeve um nag en denske vraog'.
Dich hâjs mien gedachte geraoje en dich zags toen met enne lach,
precies die zelfde waörd, die ik al hâj gedach...