Riek en erm, jônk en ald, Venlonaere blièf neet kald,
Sloet ôg aan, mit ôg vaan, bèj ôzze Jocus-Haan !

Refrein:
Elf van elf, sprik vanzelf, kump 'nne joeksigen tièd,
As Jocus' Haan zièn leedje kreit, de greeke jao ten spiet.
En dae nog haet ech Venloos blood,
Dae strek ziene nek en kreit ens good,
Nôw alle zörg opzie, och luuj, kukeleku, kukeleku, kukeleku !

Weg mit zörg, leef en leid, luuster waat dit haenke kreit.
Doot as ziet ge verruuk, dit oor kump noëit mièr t'ruuk.

Allemaol, krei ens mei, klinke môt 't op straot en wei.
In café, zaal en hoès, tot baove op 't stadhoés.