Refrein:
Einzaam bin ik neet,
maar maedjes, luuster ens nao deezen hertekreet.
Al is 't mich allein toch noeits zoë slech vergaon,
zeuk ik noow emus veur de res van mien bestaon.
Beej deze laot ik noow de noëdklok luuje,
bestump veur alle moeie maedjes oét 't zuuje.

Mien laeve had det röstige en leuke,
wies mam mich zag: 'Dich môs ein vrouw gaon zeuke'.
In zörg en hoéshalt schaelt det einen houp,
en geisse zelf neet, doon ik dich in d'n oétverkoup.

Ge hoof ouk neet drek te gaon besloéte.
Geit 't neet good, dan staon ik zoë weer boéte.
't Maedje det 't waoge wilt mit mich,
det krieg mich elf daag en elf nachte lang op zich.

Haet neemus noow kômpassie mit dae'n erme,
wilt zich gen maedje euver mich ôntferme ?
Bin gen schoënheid, maag d'r toch waal zien.
Aevel schoënheid aan d'n boétekant is schoëne schien.